نقاوة الآثار فی ذکر الاخیار بی تردید یکی از منابع مهم ایران عصر صفوی است، و موضوع آن به زمانی مربوط می شود که از واپسین ایام زندگانی شاه تهماسب اول تا یازدهمین سال سلطنت شاه عباس ادامه یافته است؛ دورانی که از لحاظ جریانات نظامی و سیاسی برای دولت صفوی زمانی بسیار حساس بود.
این کتاب از نظر سبک نگارش همچون نوشته های دیگر آن روزگار دارای نثری متکلف و توأم با عبارت پردازی و پیرایه های لفظی است، اما این تکلف مانع جاذبۀ کلام و نکات ظریف ادبی نشده است.
کتاب نقاوه الاثار فی ذکر الاخیار