کتاب شش نوشتار در روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت حبیب دوانلو

دوانلو بر اساس مشاهدات و بازنگری های نظام مند خود، از مجموعه موارد پژوهش های بالینی که به صورت دیداری-شنیداری، ثبت و ضبط شده بودند به استنتاج و توصیف نیروهای پویشی آسیب زا در پژوهش های خود بر روی نورز انسان پرداخت. این موارد به صورت شماتیک به صورت مجموعه ای از لایه های دارای یک مرکز، در ناهشیار نشان داده شده اند (دوانلو، c۲۰۰۰، ص ۱۰۲)(شکل ۲). در مرکز این نیروها پیوند و دلبستگی به چهره های اولیه والدینی وجود دارد. بیمارانی که در سمت راست طیف قرار دارند، در این پیوند دچار آسیب یا ضربه شده و این آسیب نیز بسیار دردناک تجربه شده است. در واکنش به تروما و درد ناشی از تروما، خشم متوجه چهرهٔ اصلی دلبستگی شده است. این خشم از نظر کمّی و کیفی با آسیب تناسب دارد. هرچند ممکن است عوامل سرشتی نیز نقش داشته باشند، اما معمولا هرچه آسیب شدیدتر و مکرّر باشد، خشم واکنشی نیز شدیدتر خواهد بود. با حرکت به سمت راست این طیف اختلال روان رنجوری، خشم حالت و کیفیت مرگبار، مرگبار بدوی و یا مرگبار شکنجه گر بدوی را پیدا می کند. احساس گناه در ناهشیار، در واکنش به خشم (که به سوی چهرهٔ اصلی دلبستگی که در عین حال، به او عشق نیز وجود دارد ایجاد می شود) و این نیز، با شدت آسیب و خشم تناسب دارد. این گناه ناهشیار، یک سیستم بسیار آسیب زا است که در حکم موتور پویشی برای نیاز فرد به ویران کردن و تنبیه خود عمل می کند، و به شکل خودآزاری در شخصیت فرد بروز و ظهور پیدا می کند. از آنجا که این خشم، ممکن است دارای کیفیت مرگبار باشد، در نتیجه احساس های ناهشیار سوگوارانه، در واکنش به از دست رفتن (کشتن) چهرهٔ نخستین والدینی وجود خواهد داشت. فقدان ها و از دست دادن های واقعی اولیه نیز، منجر به تشدید هر چه بیشتر احساس ناهشیار سوگوارانه می شوند. این احساس های ناهشیار به طور جدا از هم تجربه نمی شوند و در حالت "آمیخته" در ناهشیار باقی می مانند و توسط رشد و تحول دفاع های خوی (مقاومت های خوی) پشتیبانی می شوند. علاوه بر این، دوانلو به طور خاص یک مجموعهٔ ویژه از مکانیزم های دفاعی خوی را مشاهده و توصیف کرده است که هدف از آن ها، دفاع در برابر باز فعال سازی دلبستگی اولیه و احساس های دردناک آسیب زا با اجتناب از نزدیکی و صمیمیت در روابط بین فردی کنونی است. او این مکانیزم های دفاعی را در بسیاری از موارد بالینی اولیهٔ خود توصیف کرده است، که به طور خاص می توان به موردهای بالینی "معمار آلمانی"(دوانلو، i۱۹۹۰، ص ۱۴)، "زن مسلسل به دست