کتاب غم پرست

من در یخ زمستان نگاهش وا می رفتم، چون خورشید عشق بر من می تابید. اگر او اجازه می داد تا نفسی بگیرم، به طور حتم در نقطه ی روشنی که با نور ستاره ها مزین و مذهب بود به هم می رسیدیم. افسوس که او تمام نقطه ها را در گذر غم از هم متلاشی می ساخت تا مبادا در لحظه ای محال به هم بپیوندیم و با م یکی شویم! او تمام نقطه ها را از هم فرو می پاشید و می دانست که با هر نقطه ای که مسدود می شود، قلب من در هر دقیقه یک بار از تپش باز می ماند!