دیوانگی هم مثل وارونگی امری کاملا نسبی است. به احتمال قریب به یقین بین من و آن بالایی ها یکی مان دیوانه است. منطق حکم می کند دیوانه ها در اقلیت باشند و اگر این طور باشد، این پایین دارالمجانین است و من تنها دیوانه اش هستم اما چطور می توان مطمئن شد؟ به نظر می رسد حافظه ام را از دست داده ام، هیچ خاطرهٔ دوردستی در ذهنم ندارم. هر چه هست، همین جاست، همین تاریکی و نموری و غیر از این عدم. دیوانه ها از نیستی متولد می شوند. دنیای پیش از جنون منطقش، قوانینش و هوایش برای نفس کشیدن فرق می کند و این طور است که هر دیوانه ای لااقل دو بار می میرد.
کتاب وقایع نگاری مرگ یک دیوانه
نشر ثالث