کتاب برف سوزی

شروع به خنده ای دیوانه وار می کند. استحاله ای وجودش را می گیرد. آرام و به کندی سرخ و سرخ تر می شود. پوسته ای قطور به دورش تنیده می شود. جمجمه اش را دو چشم سیاه و درشت پر می کند و در همان حال دستم را می کشد و به تونلی در زیرزمین می برد. زیر درخت انجیر می ایستیم و حفره ای که زیر پایمان کنده شده را تماشا می کنیم. دستم را ول می کند و من با این که برای رفتن مخیرم، هر تلاشی را برای فرار بی فایده می بینم. فقط می ایستم و طبقه به طبقه درون حفره گور مانند پایین می روم.