داستانی به روایت مادری دلتنگ که غم دوری پسرش ، اطهر، در جانش زبانه می کشد و سردی زمستان گویا یاد آور خاطراتی بیشتر برای او شده است. توصیفاتی که به زیبایی رقم خورده اند و با زبانی ادبی آنچه که در پیرامون به وقوع می پیوندد را به تصویر می کشند، گویی در آن زمان در مکانی که تشریح می شود حضور داشته باشی. داستانی است از فراز و نشیب ها و غم و شادی زندگی و نگرانی های مادرانه یک زن.
شروع به خنده ای دیوانه وار می کند. استحاله ای وجودش را می گیرد. آرام و به کندی سرخ و سرخ تر می شود. پوسته ای قطور به دورش تنیده می شود. جمجمه اش را دو چشم سیاه و درشت پر می کند و در همان حال دستم را می کشد و به تونلی در زیرزمین می برد. زیر درخت انجیر می ایستیم و حفره ای که زیر پایمان کنده شده را تماشا می کنیم. دستم را ول می کند و من با این که برای رفتن مخیرم، هر تلاشی را برای فرار بی فایده می بینم. فقط می ایستم و طبقه به طبقه درون حفره گور مانند پایین می روم.
نشر ثالث