کتاب من منچستریونایتد را دوست دارم

از خوندن این کتاب بسیار لذت بردم. با خوندن این کتاب، گویی تصویر سازی ذهنیم، مثل تصویر برداری یک پهپاد دوربین دار عمل میکرد :)) به سرعت از روایتی به روایت دیگه و از تصویر برداریِ سوژه‌‌ای به سوژه‌ی دیگه پرواز میکرد :))

من منچستر یونایتد را دوست دارم همون کتابیه که سیاسی عقیدتی آموزشگاه سپاه با شنیدن اسمش تو لیست کتابای توقیف شده من، از پس دادنشون بهم منصرف شد و صد البته عصبانی. سوای علاقه زیاد من به منچستر یونایتد، خود این خاطره هم این کتاب رو برام خاطره انگیز و جذاب‌تر کرد. دانشجوی تاریخی که خون سراغش اومده و گذری که به تاریخ ایران میزنه. روایتایی کوتاه و بی اسم و نشان از ادمایی که انگار سیه بختی و سیه روزی به جونشون افتاده و قراره همنشین دردناک درد و رنج باشن. لحظه به لحظه رمان کتاب با حوادث تلخ و خشونت باری پیش میره که نمیشه یه خط بعدش رو پیش بینی کرد. انگار اقای یزدانی خرم قبل هر بار نوشتن مجدد کتاب و ادامه دادن بهش میرفته با خودش فکر میکرده چطور میتونم این روایات رو تلخ‌تر و خشونت بار‌تر روایت کنم و باز ادامه میداده. یه چیزی که تو کتاب خیلی دوست داشتم بی اسم بودن ادماست، برای منی که با اسمای ادما خیلی مشکل دارم(مخصوصا اسمای روسی)اگه تو همچین داستان پر از شخصیتی اسم میبود حتما حفظ کردن و به خاطر سپردن اسامی رو بیخیال میشدم و کمتر از کتاب لذت میبردم. هر دو سه صفحه شما با یه اتفاق، یه حادثه و یه ادم کشته شده میخکوب میشید به کتاب. روایتای کوتاه و دردناکی از ادمای مختلف با گذشته و داستانای مختلف و بنظرم این یکی از نقاط قوت خیلی خوب این کتابه. در اخرم بگم اسم کتاب تقریبا به هیچ کجای کتاب و داستان ارتباط خاصی پیدا نمیکنه، مصداق بارز اون جمله معروف که هیچوقت یه کتاب رو از روی جلدش قضاوت نکنید

دانشجوی تاریخی که خون سراغش اومده و گذری که به تاریخ ایران میزنه. روایتایی کوتاه و بی اسم و نشان از ادمایی که انگار سیه بختی و سیه روزی به جونشون افتاده و قراره همنشین دردناک درد و رنج باشن. لحظه به لحظه رمان کتاب با حوادث تلخ و خشونت باری پیش میره که نمیشه یه خط بعدش رو پیش بینی کرد. انگار اقای یزدانی خرم قبل هر بار نوشتن مجدد کتاب و ادامه دادن بهش میرفته با خودش فکر میکرده چطور میتونم این روایات رو تلخ‌تر و خشونت بار‌تر روایت کنم و باز ادامه میداده. یه چیزی که تو کتاب خیلی دوست داشتم بی اسم بودن ادماست، برای منی که با اسمای ادما خیلی مشکل دارم(مخصوصا اسمای روسی)اگه تو همچین داستان پر از شخصیتی اسم میبود حتما حفظ کردن و به خاطر سپردن اسامی رو بیخیال میشدم و کمتر از کتاب لذت میبردم. هر دو سه صفحه شما با یه اتفاق، یه حادثه و یه ادم کشته شده میخکوب میشید به کتاب. روایتای کوتاه و دردناکی از ادمای مختلف با گذشته و داستانای مختلف و بنظرم این یکی از نقاط قوت خیلی خوب این کتابه. در اخرم بگم اسم کتاب تقریبا به هیچ کجای کتاب و داستان ارتباط خاصی پیدا نمیکنه، مصداق بارز اون جمله معروف که هیچوقت یه کتاب رو از روی جلدش قضاوت نکنید

فکر کنم عجیب باشه فقط تا ۸۰ صحفه تونستم کتاب رو تحمل کنم! اما عجیب‌تر اون تعریف و تمجید و چشم بستن روی خیلی از نکات‌داستانی که من نمی‌تونم قبول کنم. اگر کسی تونسته با تکه‌خورده روایت نویسنده ارتباط برقرار کنه، خب خوشا به حالش!

عالی به معنای واقعی کلمه. خیلی لذت بردم. شخصیت‌های داستان انقدر جالب و جذاب به هم وصل میشن پشت سر هم انگار که با یه نخ نامرئی به هم متصل اند و دلت نمیخواد که این نخ و رشته رو وسط ماجرا قطع کنی و کتاب رو ببندی و بری سراغ کاری دیگه. بسی لذت بردیم 🙂

اولین کتابی که از اقای خرمی خوندم این بود انقدر برام جذاب بود که رفتم بقیه کتاب‌هاشون گرفتم