کتاب ملکوت و جنت

باغ عدن درست بر اساس همین الگوی الهیاتی است که لجوجانه به مرزهای سنت اندیشۀ غرب منتقل شده است؛ این در حالی است که باغ عدن از همان آغاز جایگاهی رفیق در تأملات الهیاتی داشته و هدف این پژوهش هم پیگیری مختصر تبارشناسی آن است. گرچه ملکوت همراه با همتای اقتصاد تثلیثی اش، در واقع هیچگاه درصد تاثیرگذاری بر اشکال و ساختارهای قدرت کفرآمیز برنیامده، جنت نیز، علیرغم دلمشغولی اساسی سیاسی اش (عدن برای سکونت شادی آدمیّت «کاشته» شده بود)، از بنیان با این قضیه بیگانه است. چنان که غالبا اتفاق می افتد، حتی وقتی گروهی از افراد بر این اساس الگویی برای انجمنی کاملا ارتدادی را الهام گرفته اند، راهبرد غالب آنها همیشه معطوف به خنثی سازی دلالت های سیاسی آن بوده است. باری، همانطور که فرضیۀ فراینگر می گوید، نه تنها جدایی جنت از ملکوت ممکن نیست، بلکه در عوض این دو آنقدر علی الدوام و بسیار تنگاتنگ در هم تنیده هستند که گویی پژوهش دربارۀ تداخل و تفارق آنها تا حدودی زیادی موجب تغییر شکل نقشه نگاری قدرت غربی خواهد شد.