خواننده‌ای که از نتایج پژوهش‌ها و تحقیقات دانشمندان گذشته، هم ایرانی و هم غیر ایرانی، به طور عام، و از نتایج زحمات استادان علمی و علاقمندان به ادب و فرهنگ قرن قبل، به خصوص از کارهای بزرگ‌آرا و فرهیخته‌های مانند علامه قزوینی و خیامی نامه، و همچنین تذکره طربخانه حضرت استاد اجل همایی طاب‌اله ثراهما بهره‌برده است. اکنون با مطالعه کتاب «خیام‌نامه» به «کم ترک‌الاول للآخر»، به یقین قطعی رسیده است. دکتر احمدی مهدوی دامغانی به عنوان نویسنده‌ای که در سبک نثر فصیح برجسته است، کتاب خیام نامه نمونه دلنشینی در نوشتار فارسی معاصر ارائه داده است. اگرچه او شاگرد مولوی نبود، اما از او شناخته شده است که هرگز عبارت «مردم اندر حسرت فهم درست» را نمی‌پذیرفت. قنبری، که به‌طور همزمان در زمینه حقوق و ادبیات توانمندی دارد، در واقع یک شخصیت چندجانبه و جامع است. کتابی که او نوشته، بر پایۀ تحقیقات دقیق و گسترده‌ای ایجاد شده است، «خیام‌نامه» به عنوان جامع‌ترین کتاب موجود در زمینه زندگی عمر خیام را پوشش داده و به نظر می‌رسد که از چاپ دوم آن نیز به دور نباشیم. اگر چه در زبان فارسی درباره خیام بسیار نوشته شده، اما کتاب آقای محمدرضا قنبری به خصوصیت خود برخوردار است. این اثر با شواهد متعدد، دقت تاریخی، ساختار منظم در ارائه اطلاعات و بی‌ریاضتی در سبک نوشتار نویسنده خود، به وضوح از بین می‌تابد.
کتاب خیام نامه
زوار