کتاب پله پله تا ملاقات خدا

هر دوش درسته و بهش نسبت میدن چون مدت زمان زیادی توی قونیه بوده و اون زمان قونیه جز روم بوده بهش میگن رومی اما زادگاهش بلخ بوده به خاطر این بهش میگن بلخی

به علت شهرت حضرت مولانا در شرق و غرب ایشون رو به این نام صدا میزدن.منظور از رومی اشاره به قسمت اروپایی امروزی دارد.

شمسم تورو دوست داره

کتاب الیف شافاک نوشته ای زرد، از نوع عوام فریبانه و عوام پسند و فیمینیستی است که نویسنده دو نوع عشق را یکسان پنداشته و قیاسی مع الفارق را رقم زده و برای مقبول افتادن داستان بسیار سطحی و عوامانه‌ی خود دست به دامن بزرگانی چون شمس و مولانا شده،تا شاید داستانش مقبول افتد...به قول شوپنهاور؛ پیشینیان را بخوانید( به اصل کتابها مراجعه کنید)...چرا نباید همانقدر که به خوراک جسم اهمیت میدهیم و هر چیزی را نمی‌خوریم، به همان اندازه به خوراک روح اهمیت داد...بزرگ‌تر از کسانی مثل شافاک و...کوئیلو است که او نیز شهرتش مدیون داستانی منقول از مثنوی مولانا است، هر چند خودش هیچ اشاره ای به این موضوه نمی‌کند کتاب« کیمیاگر» کوئیلو...

ملت عشق کتابی زرد؛ «موضوع اکثر رمان‌های زرد نیز عاشقانه است و داستان تکراریِ عشق نافرجام، ترحم خواننده را برمی‌انگیزد. فارغ از اینکه مضمون داستان چه محتوایی دارد و چقدر برای مخاطب قابل‌باور و پذیرش است، نویسنده سعی دارد با استفاده از عناصر احساسی مختلف و از طریق تحریک احساسات خواننده، در داستان تعلیق ایجاد کند و او را تا انتهای داستان بکشاند. شخصیت این گونه داستان‌ها معمولاً مطلق هستند و به دو گروهِ خوب و بد، گناه‌کار و بی‌تقصیر تقسیم می‌شوند. نویسنده با در نظر گرفتن یک خط فکریِ از پیش تعیین شده، به مخاطب القا می‌کند حق با کدام شخصیت ماجرا است و فرصت قضاوت و انتقاد را از او می‌گیرد. همچنین پایان‌بندی رمان‌های زرد قابل پیش‌بینی است. شخصیت گناه‌کار به سزای عملش می‌رسد و شخصیت مثبت داستان با هر میزان از فقر، بدشانسی و بدبختی، طی حادثه‌ای اعجاب‌انگیز به موفقیت و خوشبختی دست پیدا کرده و عاقبت‌به‌خیر می‌شود» نقل از بوکند...

به قول شمس عشق چهار مرحله داره یکی خود عشق که همه در موردش فکر میکنن و میبینن دوم باطن عشقه و سوم باطن،باطن عشقه و مرحله چهارم که اصلا نمیشه در موردش کلامه به کار برد مولوی در مرحله چهارم بود. شما مرحله اول عشق رو درک میکنین و درکتون از این کتاب تا همین حد بوده

به قول شمس عشق چهار مرحله داره یکی خود عشق که همه در موردش فکر میکنن و میبینن دوم باطن عشقه و سوم باطن،باطن عشقه و مرحله چهارم که اصلا نمیشه در موردش کلمه به کار برد مولوی در مرحله چهارم بود. شما مرحله اول عشق رو درک میکنین و درکتون از این کتاب تا همین حد بوده

اسم کتاب بر گرفته از مثنوی است...که اصل آن بیت؛ «پایه پایه تا ملاقات خدا...» است..ارزش مطالعه کتاب از نظر متخصصان حوزه‌ی ادبیات ۱۰-۱۰ است...بر عکس کتابی مثل کتاب ملت عشق که ۱-۱۰ است...

با سلام لطفا در اینجا ما را در جریان نقدو نظرتون راجب کتاب ملت عشق بگذارید خانم نوری

اثر سخیف روزنامه نگار ترک، الیف شافاک(احتمالا شفق) است که گویا می‌خواسته  مانند جورج اورول از درجه روزنامه نگاری به نویسندگی ارتقا یابد به همین دلیل متوسل به بزرگانی چون شمس و مولانا شده تا اثر عامه پسند خود را همرا با بخش دوم معتبری منقول از شمس و مولانا پیش ببرد که در این راه گرفتار قیاسی مع الفارق شده و عشق آسمانی مولانا و شمس را با چیزی نه مشابه با عشق زمینی همراه کرده تا مقبول بیفتد...داستان، حکایت زنی به نام اللا با شوهری خیانتکار است که در چهل سالگی تازه معنی عشق را می‌فهمد و عاشق عزیز نامی صوفی مسلک(نما) می‌شود...و با هم به شهر دیگری می‌روند و اللا زندگی خود را رها می‌کند. این اثر ترویج لاابالی گری است تا عشق...بماند که نویسنده، افسانه‌های نه چندان معتبر نقل شده از افلاکی و دیگران را شاخ و برگ داده و توهمات خود را به آن اضافه کرده است... در آخر شما میهمان سخنی از مولانا باشید که فرمود؛ از خدا جوییم توفیق ادب بی‌ادب محروم گشت از لطف رب بی‌ادب تنها نه خود را داشت بد بلک آتش در همه آفاق زد

فریبا سلیمانی

کتاب ملت عشق برای خواننده ش کلاس میاورد

اونایی که ملت عشق رو میخونن غالبا کتابخون نیستن واسه کلاس گذاشتن میخونن

مگه ملت عشق چیزبدی نوشته که متاسفی برای مردم، من الان این کتاب کشف کردم وسفارش دادم ملت عشق رو قبلا چندبارخوندم واقعا خوب اموزندست

خیلی زیباست کتاب ملت عشق

خود مولانا گفته؛ قسم باطل باطلان را می‌کشد...»ملت عشق خوب خوبی را کند جذب این بدان...»پله پله تا ملاقات خدا

به قول استاد شفیعی کدکنی...از کسی که کتابی را خوانده بپرسید چه حرف تازه ای این کتاب دارد... یکی از دوستان گفته : ملت عشق کلاس میارورد...همین دلیل برای نخواندنش کافی است...

این سری کتابهای نشر سخن فقط با جلد سخت در بازار موجود هست.