اگر ترجمه های موجود در کتابخانه ها، تنها راه مواجهه ما با نمایش نامه های خارجی باشد، در این صورت درک و دریافت مان از تاریخ ادبیات نمایشی ناکامل و مجازی خواهد بود، که این تاریخ چیست مگر سیر متونی نمایشی که هریک به دوره ای تعلق دارند و به جغرافیایی. در ایران بسیارند نمایش نامه هایی که ترجمه شده اند، درحالی که نه مهم بوده اند و نه در میان آثار نویسنده شان جایگاهی داشته اند... ... بسیارند نمایش نامه هایی که چنان در سیر ترجمه تحریف شده اند و تغییر شکل یافته اند که استناد به آن ها تنها ما را به تاریخی جعلی از ادبیات نمایشی می رساند... ... بسیارند نمایش نامه های جریان ساز که از سیر ترجمه های متون نمایشی جامانده اند... مجموعه جامانده ها همین گروه سوم را هدف گرفته است. آثاری که به هر دلیلی دشواری متن، ناهمخوانی با گفتمان سیاسی دوران، فقدان مترجم برای برخی زبان ها و... ترجمه نشده اند و عدم ترجمه شان بیش از همه دانشجویان تئاتر را با معضلی جدی روبه رو کرده است. سال هزار و نه صد و پنجاه مرز تاریخ نگارش آثاری قرار گرفته که می توانند در این مجموعه جای بگیرند؛ و دیگر آن که بتوان اهمیت نمایش نامه را در تاریخ ادبیات نمایشی جهان توجیه کرد؛ این اهمیت الزاما، جریان سازی نیست و می تواند دلایل بی شمار دیگری را هم در بربگیرد. مقاله ی تفصیلی پایان هر نمایش نامه درواقع توضیح اهمیت هر اثر خواهد بود.
کتاب چهار نمایش نامه ی عروسکی ژاپنی
قطره
چیکاماتسو مونزائمون
