کتاب پرنده می میرد، پرواز می ماند

عشق، شیرین است و وقتی کسی عاشق شود، حلاوت و شیرینی از عمق جان اش می جوشد. هنگامی که کسی عشق خالص می شود، قند می شود. در رابطه ی عاشقانه ی معمولی، شیرینی می آید و می رود، و وقتی شیرینی می رود، تلخی جای آن را می گیرد. رابطه ی عاشقانه، ضرب آهنگی ست بین شیرینی و تلخی. رابطه ی عاشقانه، رابطه ای ست آمیخته به عشق و نفرت. باید سر تا پا عشق شد، یعنی حال موقتی ای که در رابطه ی عاشقانه هست، جای خود را به مقام دایمی عشق بدهد. در این صورت، عشق، حال و حالت و سرشت و سرنوشت تو می شود. در مقام عشق، تلخی وجود ندارد. پرنده ی عاشق روزی می میرد، اما پرواز عاشقانه برای همیشه می ماند. پروانه شو و بال خود را به آتش عشق بزن؛ چون عشق، تنها آزادی دنیاست.