در بخشی از کتاب آمده است: «من به آکاهی و روشن شدگی انسان معتقدم. باید جان آدم ها را روشن کرد.تا این اتفاق مبارک نیفتد، جرم و جنایت نیز همچنان باقی خواهد بود. همه ی جنایت ها زاده ی جهل آدمی اند. از آگاهی انسان، جز خوبی و پاکی و زیبائی زاده نمی شود. پشیمانی کفایت نمی کند. انسان باید روشن شود. آیا ندامت، همان مکافات عادلانه ای نیست که به دست با کفایت قوانین تان جاری می شود؟ و مگر نه آن است که شما خواستار اجرای عدالت هستید؟ با وجود این، نه می توانید بار ندامت را بر دوش بی گناه بگذارید و نه می توانید زنگ آن را از آیینه ی دل گناهکار بزدایید. تلاش برای تحمیل ندامت، موجب افزایش قساوت قلب خطاکار می شود. اصولا خوبی ها را نمی توان به کسی تحمیل کرد. خوبی ها را باید در روشنائی به نمایش گذاشت. همین کافی ست.»
کتاب رقص زندگی
