کتاب جیغ خاموش

هیچکاک یکی از پیشگامان برجسته تجربه با تکنیک های مختلف صدا است: او در حق السکوت، صدای اکسپرسیونیستی، در فیلم جنایت، تک گفتار درونی؛ در مامور مخفی، صدای نامحسوس و در پرندگان، صداهای کامپیوتر ساخته را تجربه کرده است. از همه این‌ها جالب تر کاربرد صدا به شکل نرم و نامحسوس و تنیده در بافت فیلم است که هرچند یکی از مشخصه های شنیداری سبک هیچکاک به شمار می رود، اما خیلی مورد توجه واقع نشده است. کتاب جیغ خاموش بر این پیش فرض استوار است که سبک شنیداری هیچکاک با سلیقه و علایق بصری و مضمونی او ارتباط تنگاتنگ و غیرقابل تفکیکی دارد.
در این اثر به دستاوردهای تکنیکی نه به عنوان اجرای درخشان قطعه ای مجزا و منفک، بلکه به مثابه عنصری تنیده در معنای کلی فیلم پرداخته‌ایم. به همین دلیل، بخش اعظم این کتاب به درونمایه‌های شنیداری آثار کارگردانی اختصاص یافته است که در آن‌ها در فریاد می‌توان چیزی امیدبخش یافت و در خنده و آواز کودکان، چیزی مهیب و هولناک.