«این که ساک و چمدون بستم، این که از زندگی خسته م، این که این جا نشسته م، این که به گوش تو دل بستم، اینکه . (سکوت) مال این نیست که بگم دارم می رم. (مکث) نه! (مکث) مال اینه که همه ی زندگیم همینه. یعنی همه ی زندگیم تو همیناست، تو همینا جا می شه. (سکوت) البته، غیر از این یکی.»