صددرصد معتقدم که تفاوت بنیادین بین شرکت های موفق و شرکت های معمولی یا ناموفق کمترین ارتباط را با دانش یا میزان هوشمندی این شرکت ها دارد (البته اگر از آغاز ربطی به این مسائل داشته باشد)، تمام تفاوت ها را میزان سلامتی این شرکت ها رقم می زند.
یگانه راه اعتمادسازی واقعی در تیم ها این است که اعضای تیم شخصیت شان را به وضوح و با ذکر همه ی کاستی ها نشان دهند.
وقتی تیم های رهبری پیش از هرگونه اقدامی منتظر اتفاق نظر همه ی اعضا می مانند، همواره خیلی دیر تصمیم می گیرند و تصمیمات شان تا حدودی برای همه ناخوشایند است. چنین وضعیتی منجر به داشتن عملکرد معمولی و درماندگی می شود.