نهضت اصلاحی ولی الله، که تبلور کامل خود را در کوشش های سید احمد برلاوی و شاه اسمعیل نواده ی ولی الله یافت، حول مفهوم مصلحت می چرخید، یعنی تأسیس نوعی دولت خیرخواه و رفاه جوی که مبتنی بر پیوند رشد انسان با نیروهای خلاق جهان باشد. ولی هم روزگار و هم محیط آن روز برای کامیابی چنین نهضت انقلابی ناسازگار بود. ناگزیر، نتیجه این بود که نهضت هرچند با اشتیاق و حرارت بسیار مطرح شده بود، به زودی وقتی که با واقعیت ها مواجه گردید تاثیر خود را از دست داد.