کتاب به جز سرخ هر رنگی

عشق! عشق ، یعنی کشک . فقط توهمه. مال مغزهای معیوبه. تو جهان فعلی چه جوری می شه به عشق فکرد. مال خوش خیال هاست. تو دنیایی که پر از تباهی و سیاهیه . پارسا همین طور که با دستمال جیر عینکش را پاک می کند، می گوید :«آفرین دختر جان! گول نخور. اینایی که هی عشق عشق می کنن تو فاز دیگه ای هستن . عشق رو بی خیال شو ، بچسب به تفریح و زندگیت.» کیهان ایستاده، می گوید: «آدم فقط باید یک چیزو رو تو زندگی بدونه ، این که می میره ! پس باید از لحظه های زندگی حسابی لذت ببره. عشق همون تفریح و زندگیه. باید زندگی کنه نه حساب و کتاب. دخترا خیلی حساب و کتاب می کنن. برای همین اذیت می شن. دنیا دنیای لحظه هاست.»