نماز به منزلۀ موعد میهمانی عمومی است که خداوند متعال این سفره را بر عموم بندگانش گشوده و همگان را اجازه حضور در پیشگاه خویش را داده و اقتضای ادب بر این است که نمازگزار برای حضور در این مهمانی ظاهر و باطن خود را بیاراید تا بیشتر مورد عنایت و توجه صاحب این ضیافت گردد. و عقل و وجدان بیدار، خود آگاه است به این که می سزد انسان این ادب یا آداب حضور را باید از مقرب ترین این میهمانان و از آنکه بیش از همه با صاحب این میهمانی أنس و خلوت دارد آموخت.
کتاب ادب بندگی یا آداب نماز در بیان پیامبر اعظم