کتاب در خیابانی که تو زندگی می کنی

تمام ساکنان منطقه و جهانگردهای تابستانی در زیباییهای آنجا با هم سهیم بودند، اما هیچ کسی در اسراری که او از آن آگاه بود، سهیم نبود. او در خیابان هیز قدم می زد و مادلین شیپلی را مجسم می کرد که در هفتم سپتامبر ۱۸۹۱، در اواخر بعد از ظهر در تراس هلالی شکل خانه اش روی کاناپه ی حصیری نشسته و کلاه پهن حاشیه دار خود را در کنارش گذاشته است. آن موقع، مادلین نوزده سال داشت و با آن چشمهای قهوه ای و موهای قهوه ای تیره و در آن لباس کتانی سفید آهاردار بسیار موقر و متین به نظر می رسید. فقط او آگاه بود که چرا می بایست مادلین تا یک ساعت بعد می مرد.

توجیه مردم این بود که اقامت در اسپرینگ لیک، که به نظر می رسید خانه های سبک ویکتوریایی آن از سال ۱۸۹۰ تا به امروز هیچ تغییری نکرده است، ارزشش را دارد که آدم رنج سفر را به جان بخرد و برای رسیدگی به کارهایش به نیویورک برود. و همه عقیده داشتند که رایحه ی فرح بخش و همیشه حاضر دریا روح و روان را زنده می کند. هر کسی که در گردشگاه ساحلی قدم می زد، از شکوه و جلال اقیانوس اطلس به وجد می آمد. این گردشگاه که حدود سه چهار کیلومتر امتداد داشت، یکی از گنجینه های اسپرینگ لیک محسوب می شد.

اگر می خواهی برای یک سال خوشحال باشی، لاتاری را ببر. اگر می خواهی برای همیشه خوشحال باشی، کاری که انجام می دهی را دوست داشته باش.