کتاب شیراز روزگار جوانی

کتاب شیراز روزگار جوانی نوشته ی منصور صانع است .در آئین رونمایی از این کتاب پس از نمایش فیلم «بهرام خان و عکاسخانه اش» که مستندی از سال ها فعالیت عکاسی زنده یاد بهرام چهره نگار عکاس پیشکسوت شیرازی بود،کوروش کمالی سروستانی مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس که میزبانی این مراسم را برعهده داشت، با تمجید از یک عمر فعالیت هنری و فرهنگی منصور صانع گفت:باز هم منصور صانع و شیراز. باز هم منصور صانع و کتاب. باز هم منصور صانع و زیبایی؛ و امشب شب جشن انتشار کتاب «شیراز روزگار جوانی» استاد منصور صانع ، دلبسته و دلباخته شیراز است. کمالی سروستانی یاد آور شد:پس از کتاب‌های ارزشمند «تاریخ عکاسی شیراز»، «به یاد شیراز»، «شیراز کودکی ما»، «مجموعه زندیه» و «دیروز و امروز شاهچراغ»، «شیراز روزگار جوانی»، ششمین اثر استاد صانع در مورد شیراز است و او اینک بیشترین آثار مصوّر را در مورد شیراز منتشر کرده است. مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس به اهمیت وجودی منصور صانع در حوزه فرهنگ شیراز اشاره کرد و گفت:صانع امروز برای تاریخ فرهنگی شیراز از دو سو دارای اهمیت است. یک سو هنر عکاسی و سوی دیگر تحقیق تاریخی. او اینک محققی عکاس است و یا عکاسی محقق. به باور کمالی سروستانی بیشتر آثار منصور صانع زاده نگاه هنری و دوربین عکاسی او است. اما بیشتر کتاب‌های مربوط به شیرازش آمیزه‌ای از هنر و تحقیق است. آمیزه‌ای میمون که موجب خلق آثار ماندگاری در تاریخ فرهنگی شیراز شده است. وی با بیان اینکه صانع با تکاپویی غریب، انگاره‌های عینیت‌یافته در آثارش را کشف نموده و به تصویر می‌کشد گفت: گویی نگاه هنرمندانه‌ عکاس بر آن است تا در کنار تجسّم عینی نشانه‌ها، متن معنا را در تار و پود لحظه‌ها جاری سازد و بدین سان آثارش نه یک تصویر صرف که سرایش معنایی می‌شود که از ذهن کاوشگر و هنرمندش برخاسته است.

منصور صانع در ر بیان ویژگی های کتاب “شیراز و روزگار جوانی” می گوید «کتاب سوم من از شیراز رنگ دارد و فضای آن شاعرانه است که احساس خوبی به مخاطب می دهد.این کتاب شامل سه بخش است که در بخش اول با عنوان “نمای آشنا” به آثار معماری شیراز پرداخته ام و در بخش دوم با عنوان “شیراز و روزگار جوانی” نگاهم به شیراز هنری بود و در بخش سوم به “خلیل عقاب” پهلوان نامی شیراز در دهه ۴۰ و ۵۰ پرداخته ام که البته این پهلوان هنوز زنده است.در بخش چهارم نیز عکس هایی از “همسایگان خوب ما” پرداخته ام.همسایگانی که روستائیان محروم اطراف شیراز بودند.»