کتاب روزهای انقلاب

Times of revolution
واقعه نگاری عکاس فرانسوی از انقلاب اسلامی ایران
کد کتاب : 21331
مترجم : مجتبی احمدخان
شابک : 978-6009522828
قطع : رحلی
تعداد صفحه : 336
سال انتشار شمسی : 1395
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب روزهای انقلاب اثر میشل ستبون

کتاب روزهای انقلاب مجموعه ای از واقعه نگاری هایی است که توسط عکاس فرانسوی میشل ستبون از سال های انقلاب سال 1357 ثبت کرده است. این مجموعه که شامل عکس هایی از سال های انقلاب است ، مجموعه ای بسیار کامل است که تمام وقایع آن سال ها و آن روزهای پر از آشوب را با جزییات پوشش داده است. خود ستبون گفته است که من در روزهایی عکاسی می کردم که هیچکس انتظار نداشت رژیم شاه سقوط کند. در آن روزهایی که مردم ایران تغییراتی بسیار عظیم را در کشور و نظام حاکم بر آن تجربه می کردند هیچ چیزی از آینده شان نمی دانستند، در همان روزها میشل ستبون مشغول عکاسی از رویدادهایی بود که بعدها به مهمترین رویدادها و وقایع تاریخ کشور تبدیل شدند. مجموعه تصاویری که میشل ستبون در کتاب روزهای انقلاب به ثبت رسانده است توسط انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس منتشر شده است
مهم ترین ویژگی این کتاب، جامعیت آن و نیز وجود تصویر رویدادهایی در آن است که کمتر در روایت های انقلاب ۱۳۵۷ دیده شده اند. عکس هایی مانند دیدار محمدرضا پهلوی از مرقد امام رضا و، همزمان، دیدار او از کارخانه ی ایران ناسیونال در مشهد در آغاز این کتاب، از توجه گردآورندگان این کتاب به پیوستگی پدیده ها و علت رخدادها خبر می دهند. روزهای انقلاب، با به تصویر کشیدن برخی از وقایعی که کمتر دیده شده و یا اصلا دیده نشده اند مانند دیدار محمدرضا پهلوی از مشهد، ضیافت شام با خوان کارلوس پادشاه اسپانیا، نمای بیرونی سینما و پوستر فیلم هایی که در آن به نمایش در می آمد ، گله ی گوسفند در کنار کیوسک تلفن، مردم کنجکاو جلوی خانه ها، از ناهمسازی ها و علت ها پرده برداشته است.

کتاب روزهای انقلاب

میشل ستبون
میشل ستبون (متولد: 27 اوت 1952) در رشته معماری تحصیل کرد و در سال 1978 عکاس شد. او به عنوان گزارشگر در سراسر جهان سفر کرده است، ابتدا برای آژانس ها و سپس به طور مستقل کار می کرد. عکاسی وی در میان فیلم های "نیویورک تایمز، Go، زندگی" و "بازی پاریس" منتشر شده است.
قسمت هایی از کتاب روزهای انقلاب (لذت متن)
سخن راندان از انقلاب اسلامی ایران، پس از گذشت حدود چهاردهه از پیدایش آن، هم آسان است، و هم سخت. آسان است، چرا که به واسطه وفور منابع تاریخی تولید شده، به ویژه اسناد مرتبط با آن، پیدایی آن نه تنها قابل مشاهده، بلکه محل پژوهش و تبعات تاریخی است. اما سخت است، چرا که برای دریافت چیستی و حقیقت نهفته در ذات انقلاب ایران، فقط و فقط نمی توان روی زمین ملموسات به جست و جو پرداخت و با روابط علت و معلولی شناخته شده در رخدادهای اجتماعی همه جوانب آن را لمس کرد. اگر نگاهی عالمانه به نظریه های ارائه شده درباره ی چیستی انقلاب اسلامی بیندازیم، متوجه چارچوب های غیرقابل انطباق آن ها با حقیقت نهفته در ذات انقلاب می شویم. فراوانی دیدگاه های متباین در یافتن ریشه و رشته های انقلاب اسلامی، موجب ارائه ی تئوری ضد تفسیر شده است؛ که می گوید شامل نشدن دیدگاه های موجود بر چیستی انقلاب ایران، عملا آن را ضد تفسیر کرده است. گویی لازم است نگاهی هم به آسمان انداخت. آشنایی با ستون های بالا رفته نظام شاهنشاهی، هم چون نیروهای مسلح، دستگاه امنیتی برخورداری از حمایت قدرت های جهانی از یک سو، و پی جویی توالی رخدادهای منتهی به سقوط نظامی پادشاهی، می گوید که برای پیدا کردن مناسبات رخ داده در خلق انقلاب باید نگاهی هم به غیر محسوسات کرد؛ به جایی که مدبر امور آن جاست و تدبیر اول و آخر جهان به دست اوست.