کتاب چگونه خدا را شناختم

راسل دی: دکارت دربارهٔ چگونگی گسترش امور مادی صحبت می کند؛ همان چیزی که آن امور را مادی کرده است. هر ماده ای در فضایی سه بعدی قرار گرفته و از پایه خود نیز سه بعد دارد. از سوی دیگر، ذهن قابل گسترش نیست؛ نمی توانید آن را به اجزایش تقسیم کنید یا هر کار دیگری با آن انجام دهید؛ اما از طرفی می توان آن را چیزی منعطف و قابل گسترش دانست. برای مثال ممکن است شما سکته کنید و توانایی تکلم خود را از دست دهید یا مشکل متابولیکی داشته باشید و حافظهٔ کوتاه مدت خود را از دست دهید یا می توانید در هنگام عمل جراحی پیوند مغز، همزمان داشتن دو مغز یعنی دو جهان را تجربه کنید. بنتینیو: از نظر من آنچه این مشکل را حل می کند این است که چیزی که شما توصیف می کنید محتوای۲۰ ذهن است نه خود ذهن؛ بنابراین تمایز این دو از هم این است که آیا محتوای ادراک با خود ادراک یکی است؟ راسل دی: شما در مورد جوهر ذهن صحبت می کنید؟ بنتینیو: با اینکه ذهن ظرف فیزیکی نیست؛ اما می توانید بگویید ذهن نوعی ظرف پر از محتوا و ظواهر است. می توانید آن را دارای جوهر و شکل بدانید. البته باید بگویم محتوای خودآگاهی تعریف خودآگاهی نیست؛ بنابراین هر آنچه برای محتوای خودآگاهی اتفاق می افتد، در واقع لزومی ندارد برای خودآگاهی هم صادق باشد. آن ها فقط رویدادهایی برای محتوای خودآگاهی هستند؛ اما بر ماهیت خودآگاهی تأثیری ندارند.