کتاب ناشناس

«ناشناس» سومین کتاب داستانی و ششمین اثر تالیفی پژند سلیمانی است. او علاوه بر داستان‌نویسی در زمینه‌ی ترجمه نیز فعالیت می‌کند. همچنین او از علاقمندان به تئاتر است و تجربه‌هایی نیز در زمینه‌ی بازیگری دارد.
«ناشناس» 16 داستان کوتاه را دربرمی‌گیرد. تقریبا همه‌ی داستان‌های این مجموعه مضمونی اجتماعی دارند. البته پژند سلیمانی نمی‌خواهد دنباله‌رو داستان‌های واقع‌گرا و اجتماعی کلیشه‌ای باشد. از این رو، کوشیده است تا موضوعات اجتماعی را با ساختاری تازه روایت کند. او به دنبال این است که فرمی تازه در داستان‌هایش به کار بگیرد و میان فرم و مضمون داستان‌ها تناسب برقرار کند. از نکات مثبت دیگر این مجموعه پایان‌ غافلگیرکننده‌ی داستان‌هاست. فقر، مهاجرت، بیماری‌ همه‌گیر و حتی فضای مجازی موضوعاتی هستند که نویسنده در این مجموعه به آن‌ها پرداخته است.
برخی از داستان‌های این مجموعه به وقایع مهمی می‌پردازند که در سال‌های اخیر اتفاق افتاده‌اند. مثلا در داستان «قرمز آتشی» نویسنده ماجرای آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو را دست‌مایه قرار داده است و تلاش کرده تا روایتی متفاوت وخلاقانه از این اتفاق ارائه بدهد.
داستان «پایان خدمت» درباره‌ی سربازی است که روزهای آخر خدمتش را می‌گذراند. او باید یک زندانی را که با شماره شصت و هفت از او نام برده می‌شود برای اجرای حکم به قرنظینه ببرد. سرباز علاقه‌ای به این کار ندارد و در تلاش است تا فرمانده‌اش را راضی کند تا او را از انجام این ماموریت معاف کند. اما راه به جایی نمی‌برد و در مسیر اجرای این دستور، درگیر قصه زندانی شماره شصت و هفت می‌شود.
نویسنده سعی کرده است در داستان‌های این مجموعه تصویری واقعی و قابل باور از جامعه امروز ایران را روایت کند. مجموعه‌ای از مشکلات اجتماعی که هر کدام در یک داستان روایت می‌شوند یک کل را می‌سازند که می‌تواند نمودی از جامعه ایران در این سال‌ها باشد.
«فرشته‌ها خوب می‌شنوند و بعضی‌هایشان خوب می‌بینند»، «گمنام»، «سر هیچ و پوچ»، «سانتافه»، «درست مثل فیلم‌ها»، «از زیر برقع آبی»، «فوبیا»، «کلاغ‌پر»، «بن بست»، «خدای هزار دلاری»، «خراب شده»، «سورتو»، «فوری فروشی» و «ناشناس» که عنوان کتاب برگرفته از این داستان است، عناوین داستان‌های دیگر این مجموعه هستند.
«ناشناس» به عنوان تجربه‌ای در داستان‌های اجتماعی می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای علاقمندان به داستان‌های کوتاه اجتماعی باشد که به دور از شعارزدگی در هر داستان دردی از اجتماع را روایت می‌کند.