کتاب آیا روزهای خوشی در انتظار بشر است؟

رادیارد گریفیتز: عصر به خیر. اسم من رادیارد گریفیتز است و مجری مناظره های مونک هستم. مفتخر هستم به برگزاری مباحثه امشب می خواهم امشب را با خوشامدگویی به تماشاگران تلویزیون در آمریکای شمالی که این مناظره را می بینند، آغاز کنم: تمام افرادی که از C-SPAC، شبکه امور همگانی کانادا، تا C-SPAN در سراسر ایالات متحده آمریکا ما را می بینند. همچنین سلامی گرم به تماشاچیان آنلاینی که الان این مناظره را از طریق سایت WWW . munkdebates . com می بینند.

استیون پینکر: کانادایی ها، اهالی دنیا، قصد دارم متقاعدتان کنم که روزهای خوشی در انتظار بشر است. گفتم که متقاعد می کنم. منتقدان پیشرفت از اعتقاد راسخ یا ایمان به پیشرفت صحبت می کنند اما هیچ اندیشه مبتنی بر ایمانی در این باره وجود ندارد، درک ما از وضعیت بشری نباید بر مبنای اسطوره هایی از قبیل هبوط از بهشت برین با برپایی آرمانشهر بنا شده باشد، همچنین نه براساس ژن هایی که در هوایی خوب یا بد پدید آمده اند و یا این که از کدام سمت از دریای مدیترانه آمده اید.

فکر می کنم بسیاری از بدترین جنبش های تاریخ، زاییده ذهن آنهایی است که به کمال گرایی اعتقاد داشتند دانشمندان، سیاستمداران و دیگرانی که فکر می کردند می توانستند همه چیز را یکیارو برای همیشه درست کنند. این فلسفه ای است که به طرزی باورنکردنی برای زندگی خطرناک است کمال گرایان در میان ما آنهایی هستند که همیشه جهان را ویران و ویران تر می کنند. پیشرفت واقعی بشر همیشه حاصل فعالیت افرادی است که تواضع بیشتری به خرج داده اند و بر عیب های خود و دیگران واقف بوده و سعی در ایجاد بهشتی بر زمین نکرده اند. مسیحیت - اینجا من به عنوان یک یهودی سکولار صحبت می کنم - خردمندانه اصرار می ورزید که ما ناتوان، شکننده و همه ما درهم شکسته هستیم. این سنگ بنای بسیار مفیدی است. محافظه کارانه (البته درباره سیاست حرف نمیزنم) و نقطه شروعی کلاسیک است که باور دارم شالوده خردمندی است.