من امدادگری هستم که همیشه در رویارویی با مرگ شکست می خورد، بنابراین تصمیم گرفت کمکش کند. من اکنون از یاران مرگم. هیچ مزدی در برابر اهدای آرامش ابدی برای دردمندانی که به آن رغبت دارند، درخواست نمی کنم. باور کنید دلم به حالتان می سوزد. از اینکه می بینم لوله هایی را در اتاق های «مراقبت های ویژه» دراز می کنند و در دهان بیماران فرو می کنند و نگه می دارند، دلم می سوزد. این لوله ها دردناک هستند... واقعا دردناک هستند... همیشه لب ها را با گازانبر باز و این لوله های سنگین را در دهان فرو می کنند. این است اتاق مراقبت های ویژه با تمام سنگدلی و عظمتش. شما در اینجا در گذرگاهی هستید که به آرامش و راحتی منتهی می شود. البته این فقط تصور شماست.
افکار جدید