در نماز، انسان-بندهٔ خداوند- تمام قامت می ایستد. به رکوع می رود، نیم حلقه ای تشکیل می شود. خداوند بزرگ را می ستاید و تسبیح می گوید؛ پیشانی بر خاک می نهد. یک حلقه کامل...حلقه کوبهٔ وجود انسان بر دروازهٔ هستی! به تعبیر مولوی: گفت پیغمبر رکوع است و سجود بر در حق کوفتن حلقهٔ وجود! با نماز انسان به حقیقت هستی خویش راه می برد. در مدار هستی هستی بخش قرار می گیرد. با خداوند سخن می گوید و سخن خدا را می شنود. سمع الله لمن حمده، سخن خداوندست از زبان بنده نیایشگر و نماز گزار.
کتاب گوهر نماز و نیایش