کتاب بی کرانگی

مکاشفه نوعی آگاهی حضوری است که فرد مکاشف، لحظاتی چند آن را تجربه می کند و با اتصال به منبع هستی، حقیقتی از حقایق جهان هستی را ادراک می کند و سرمست از لذت آگاهی می شود. باران این لحظات شگفت آور بدون تبعیض بر سر همه می بارد و نسیم معطر آن به مشام همه می رسد.

شوربختی آنجاست که غفلت و بی اعتنایی یا کاملا مانع از فهم و پذیرفتن مطلق هدایای هستی می شود یا از استمرار آن جلوگیری می کند. از این رو، از طریق مراقبه باید خود را در معرض تابش خورشید هستی قرار داد و پذیرای انوار آن شد و برای تداوم این مواهب عزم را بر نیازی ژرف و راستین به بهره مندی از آگاهی ناب و برین جزم کرد.

در این حال و هوا است که به تدریج سراسر زندگی آکنده از انوار آن می شود و انسان، انعکاس آن ها را در وجود خود مشاهده می کند، سپس درمی یابد این خود اوست که نه تنها آینه تمام نمای هستی بلکه متحد با هستی است.