کتاب ستاره های درخشان در تاریخ آدمیان

پارمنیدس، فیلسوف یونان باستان در سال 510 قبل از میلاد در الئا (شهری در جنوب ایتالیا) دیده به جهان گشود. او به سبب بحث در باب مفهوم وجود، بسیار معروف است. چه چیزی وجود دارد و چه چیزی وجود ندارد، و ما در باب چه چیزی می توانیم سخن بگوییم؟ او مخالف نوشته های هراکلیتوس بود که اعتقاد داشت عناصر جهان دائما به یکدیگر تبدیل می شوند؛ و در مقابل، این عقیده را بیان می کند که فقط یک چیز وجود دارد و آن خود واقعیت است. او به خاطر استفاده از منطق قیاسی (عمل فهم نتایجی که منطقا از یک قضیه حاصل می شوند) و نیز به سبب دیدگاهش که حواس را فریبنده می دانست، معروف و مشهور است. او نیز همانند هراکلیتوس یک اشراف زاده بود. اما برخلاف هراکلیتوس که همشهریانش را دوست نداشت و سرانجام به دل کوه زد تا در آن جا زندگی کند، پارمنیدس در شهر الئا مورد احترام بود و قوانینی را برای این شهر نوشت که صدها سال مورد استفاده بود. او همچنین به خاطر چگونگی زندگی اش از لحاظ اخلاقی و فکری مورد احترام بود که به عنوان «زندگی پارمنیدی» معروف شد. او اثرش «در باب طبیعت» را شاعرانه نوشت تا به دیگران اعتقادش را در باب آنچه که حکمت الهی بود نشان دهد. پارمنیدس در باب چیزی بحث می کند که آن را طریق حقیقت و طریق اعتقاد می نامد. بنیاد طریق حقیقت این است که «آن هست.» پارمنیدس دریافت که در حالی که بسیاری از اشیا، مشکوک و غیریقینی هستند، هیچ کسی نمی تواند شک کند که واقعیتی وجود دارد. «آنچه هست، هست.» در فلسفه، این اصل به اصل هوهویت معروف است. به این ترتیب، اگر «آنچه هست، هست» پس «آنچه نیست، نیست». آنوقت ما نمی توانیم از چیزی سخن بگوییم که نیست، چون آن، هیچ است. تنها چیزی که می توانیم درباره آن سخن بگوییم همان چیزی است که هست…