سید جلال‌الدین مجتبوی به سال ۱۳۰۷ در تهران متولد شد. پس از طی تحصیلات ابتدایی و متوسطه در ۱۳۳۰ در رشتهٔ فلسفه و علوم تربیتی دانشگاه تهران پذیرفته شد. سپس در ۱۳۳۷ دورهٔ فوق‌لیسانس و دکتری را که آن زمان پیوسته بود آغاز نمود و در ۱۳۴۶ با دفاع از پایان‌نامه خویش با عنوان «خدا در فلسفهٔ ارسطو و ابن سینا» موفق به اخذ درجهٔ دکتری فلسفه از دانشگاه تهران گردید. او در طول مدت تحصیل در دانشگاه تهران، از درس اساتیدی همچون محمدحسین فاضل تونی، محمدکاظم عصار، عیسی صدیق و یحیی مهدوی استفاده کرد و پس از مدتی به عنوان استاد در دانشگاه تهران شروع به تدریس نمود. وی هم‌زمان با تدریس به مدت ۹ سال ریاست دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی را عهده‌دار بود در این مدت کنگره‌های اقبال لاهوری، بزرگ‌داشت فردوسی و کنگرهٔ جغرافیا برگزار گردید. او در ۱۳۶۸ به دریافت درجهٔ استادی ممتاز نائل گشت و تا پایان عمر به تدریس و تربیت دانشجویان اشتغال داشت. او در هشتم مرداد ۱۳۷۸ بر اثر بیماری درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
