کتاب دوستش داشتم

بیش تر از هر چیزی توی دنیا دوستش داشتم، بیش تر از هر چیزی... نمی دانستم که می شود کسی را این قدر دوست داشت... حداقل در مورد خودم این طور فکر می کردم... فکر می کردم برای این جور دوست داشتن ساخته نشده ام.

این کفش ها او را خوشحال می کرد... دارم سعی می کنم اشتباهات قبلی ام را در مورد نسل جدید تکرار نکنم... حتی اگر سی سال پیش هم این جور جاها بود، امکان نداشت کریستین و آدرین را به چنین جاهایی بیاورم. هیچ وقت! و حالا از خودم می پرسیم چرا... چرا آن ها را از این نوع خوشی ها محروم می کردم؟ مگر در آخر چقدر برایم خرج داشت؟ چه می شد اگر پانزده دقیقه به من بد می گذشت؟ این یک ربع در مقابل صورت خندان بچه ها چه ارزشی دارد؟

باید یک بار به خاطر همه چیز گریه کرد. آن قدر که اشک ها خشک شوند، باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی را ورق زد. به چیز دیگری فکر کرد. باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد.