کتاب « فرمانروایی خاندان بویه» نوشته « صادق سجادی» توسط انتشارات سخن منتشر شده است.
آل بویه یا امارت بویی که بوئیان نیز نامیده می‌شوند. حکومتی ایرانی تبار از دودمان دیلمی شیعه در دوران پس از اسلام است که طی حدود ۱۲۰ سال در بخش شمالی، مرکزی، غربی و جنوبی ایران و بخش‌هایی از عراق و کویت فرمانروایی می‌کردند و از دیلمان در لاهیجان در گیلان امروزی به پا خاسته بودند و خود را از نوادگان ساسانیان می‌دانستند.
سه موسس این سلسله علی، حسن و احمد، سه پسر دیلمی بویه بودند که در سپاه ماکان بن کاکی حضور داشتند. علی که اصفهان را در دست داشت، به جنوب لشکر کشید و فارس را به فتح کرد، در حالی بود که، حسن جبال را به تملک خود درآورده و احمد کرمان و خوزستان را تسخیر کرد. حسن با پیش‌روی به سوی غرب در سال ۹۴۵ میلادی وارد بغداد شد. یک سال بعد مستکفی خلیفه عباسی را سرنگون و او را با المطیع جایگزین کرد. بدین ترتیب دوره‌ای ۱۱۰ ساله با سیطره آل بویه بر خلافت آغاز شد، سیطره ای که تثبیت اش برای بوئیان ۱۲ سال زمان برد. آنان عنوان امیر الامرا را اختیار کردند که رسما به فرمانروایان بویی بغداد داده شدهبود. این کتاب به بررسی این فرمانروایی در ایران میپردازد.
کتاب فرمانروایی خاندان بویه
سخن
صادق سجادی
