شاهکاری در نمایشنامه نویسی آمریکا.
به شکل شگفت انگیزی خنده دار.
یکی از بهترین نمایشنامه های مامت.
همان طور که همه ی شما می دانید، جایزه ی نفر اول، یک کادیلاک الدورادو است. کسی می خواهد بداند جایزه ی نفر دوم چیست؟ جایزه ی نفر دوم، یک سرویس چاقوی استیک خوری است. جایزه ی نفر سوم، اخراج شدن است.
زندگی ما چیست؟ (مکث) زندگی ما شده به جلو یا به عقب نگاه کردن. همین است. پس لحظه ی اکنون کجاست؟
چطور می توانم احساس امنیت کنم؟ (مکث) با جمع کردن پول ورای حد تصور؟ نه. و ورای حد تصور چیست؟ یک جور مریضی است. یک جور تله است. هیچ حد تصوری وجود ندارد و فقط طمع است.
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
وقتی که آثار کلاسیک را مطالعه می کنید، در واقع در حال خواندن کتاب هایی هستید که نقشی اساسی در شکل گیری چگونگی نوشتن و خواندن ما در عصر حاضر داشته اند
همان مسائل عنوان شده در آثار اندیشمندان مکتب فرانکفورت. نقد بیرحمانه سرمایهداری و ....
خیلی خوبه حتما بخوانید:)
گرد اوردندشتر زده به کتاب ونویسندش.
واقعا نمایشنامه خوب و مضحکی هست.