کتاب مثل خاری در انگشت

فرانسوا ساگان، زاده ی ۲۱ ژوئن ۱۹۳۵ و درگذشته ی ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۴، رمان نویس و نمایشنامه نویس فرانسوی است. ساگان یکی از نویسندگان موج نو فرانسه بود که به عنوان نماد طغیان جوانان در پاریس بعد از جنگ دوم و شکوفایی عصر اگزیستانسیالیسم توصیف شده است.فرانسواز ساگان که نام اصلی اش «فرانسوا کواره» بود در سال ۱۹۳۵ در شهر «کاژارک» در جنوب غرب فرانسه در خانواده ای مرفه، چشم به جهان گشود. در ده سالگی، خانواده اش به پاریس نقل مکان کرد. فرانسوا در این خانواده ی بورژوا به رغم امکانات تربیتی خوبی که داشت در تحصیل درخشان و موفق نبود. وی به دلیل زیر پا گذاشتن مقررات مدرسه متعلق به راهبه های کاتولیک که در آن درس می خواند از مدرسه اخراج شد و در تابستان سال ۱۹۵۳، طی هفت هفته کتاب «سلام بر غم»، نخستین و پرآوازه ترین رمانش را تکمیل کرد. «سلام بر غم» در سال ۱۹۵۴ در ۱۸۸ صفحه منتشر کرد که در عرض چند روز به چاپ مجدد رسید، سپس به ۲۲ زبان (از جمله فارسی) ترجمه شد. عنوان کتاب را فرانسوا از یکی از اشعار پل الوار گرفته است. ساگان بیش از ۴۰ رمان و نمایشنامه را خلق کرد. نویسنده ای که به قول بسیاری از دوستانش، خود از نوشته هایش مدرن تر بود. اهمیت و شهرت او در واقع از قهرمانان داستان هایش بیشتر بود و به این قهرمانان بیشتر می شد نزدیک شد تا خود او! خود او قهرمان اصلی به حساب می آمد. به گفته ی منتقدان ادبی، ساگان گرچه هرگز به عنوان یک نویسنده ی بزرگ فرانسوی مطرح نشد، اما یکی از پدیده های نادر ادبیات این کشور در قرن بیستم به شمار می آید.فرانسوا ساگان در سال ۱۹۵۵ در نیویورک با ادیتور فرانسوی، گی شولر آشنا و در سال ۱۹۵۷ با او ازدواج کرد. در سال ۱۹۶۰ از گی شولر جدا شد و در سال ۱۹۶۲ با مجسمه ساز آمریکایی رابرت وستهوف ازدواج کرد و در همان سال صاحب فرزندی به نام آنری شد. ازدواج دوم فرانسوا ساگان نیز در سال ۱۹۷۲ به طلاق انجامید. پس از آن با زنی به نام پگی روش روابط دوستانه و عاشقانه ای برقرار کرد که تا پایان عمرش ادامه یافت.فرانسوا ساگان در سال های واپسین عمر خود شخصیتی بحث برانگیز بود و در سالهای ۱۹۸۸ و ۱۹۹۵ به حمل و استفاده از مواد مخدر محکوم شد.ساگان پس از آن که چند روز به دلیل نارسایی قلبی و ریوی در بیمارستانی در شهر آنفلور، واقع در شمال غرب فرانسه، بستری بود در ساعات اولیه بامداد روز شنبه، ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۴، در اثر شدت بیماری طولانی ریوی در ۶۹ سالگی، در حالی که پسر و یکی از دوستان نزدیک وی در کنارش بودند، در بیمارستان درگذشت و در زادگاهش کاژارک به خاک سپرده شد.