«بازیگری روان تنی» خطاب مستقیم و حیاتی به خواستههای تئاتر معاصر از بازیگر امروزی است. فیلیپ زاریلی با تکیه بر بیش از سی سال تجربه بین فرهنگی، قصد دارد بازیگران را با ابزارهای عملی و مفهومی تجهیز کند تا با آن به کار خود نزدیک شوند. حوزه های تمرکز عبارتند از:
مروری تاریخی بر رویکرد روانتنی به بازیگری از استانیسلاوسکی تا امروز
نقش یک «انرژی» اجرا، که برای طیف وسیعی از نمایشنامه نویسان اعمال می شود: ساموئل بکت، مارتین کریمپ، سارا کین، کیت اوریلی و اوتا شوگو
یک سیستم تمرینی از طریق یوگا و هنرهای رزمی آسیایی که آگاهی حسی، انرژی پویا را افزایش می دهد و در آن بدن و ذهن یکی می شوند.
کاربرد عملی اصول آموزشی در تمرینات بداهه پردازی
من خیلی راحت و سریع متوجه این واقعیت شدم که آهنگ ها و لحن های موسیقایی در کاری که انجام می دهیم وجود دارد. شما مجبور نیستید که بازی-کنش کنید؛ ولی باید آن را از درون پیدا کنید. بکت همیشه می گفت:«لحن، لحن، لحن، ما باید لحن درست را بیان کنیم».