کتاب عزازیل

به پای ارتعاش نمی‌رسید ولی بازم شاهکار بود. معما پشت معما، هیجان پشت هیجان. توصیفات، صحنه‌سازی، شخصیت‌پردازی، همه عالی بود. یکی از خصوصیات قلم خانوم اخوان نژاد اینه که وقتی اثر جنایی خلق میکنن، اول تا آخر داستان دلهره رو تجربه میکنی انگار خودت وسط قصه ای. کاش آثار بیشتری از ایشون به چاپ می‌رسید. آثارشون قابلیت فیلمنامه شدن رو هم دارن و بی شک یه اثر ماندگار در سینمای ایران محسوب میشن

نویسنده داستان‌های قشنگی پیدا میکنه روند داستان هم خوبه اما قلمش؟ افتضاح واقعی نمیدونه چطور بنویستش از احساسات گرفته، تصویر سازی ها، مخصوصا گفتگو‌ها و عاشقانه‌های کتاب فاجعه به تمام معناست یعنی بلد نیست بنویسه باید ادما قبل از هر کاری حرفش و یاد بگیرن من مطمعانم این نویسنده حتی یک کلاس نویسندگی ام شرکت نکرده حتی کتاب خوب نخونده که نمیتونه بعد از چندین تا رمانی که نوشته قلمش و بهتر کنه و پخته و بزرگسالانه بنویسه همه طرفداراشم یا بی تجربن یا بچه سالن وگرنه ادم بزرگ نمیره سراغ این قلم ضعیف و بچگانه

معرکس بینظریه هر چقدم دربارش بگم کمه