گاهی دوست دارم فکر کنم نخستین لحظات تقلاهای من برای وجود یافتن، انگار که با رژه ای فاتحانه همراه باشد، با ریز ریز کردن موبی دیک همراه بوده است. این موضوع می تواند ماجراجویی بی حدوحصر ذاتی مرا توجیه کند. وقت های دیگر، وقتی که خیلی احساس طردشدگی و غیرعادی بودن می کنم، به این باور می رسم که دن کیشوت مسبب آن است.
در آفریقا، در دوران قحطی، بچه های گرسنه خاک می خورند. اگر حسابی گرسنه باشی، هرچیزی می خوری. همان عمل جویدن و قورت دادن چیزی، حتی اگر بدن را تغذیه نکند، رویاهایت را تغذیه می کند. و رویای غذا درست مثل رویاهای دیگر است؛ می توانی تا لحظه ی مرگ با آن ها زندگی کنی.
هرچه قدر هم کوچک باشی، دیوانگی ات می تواند به بزرگی دیوانگی هر کس دیگری باشد.
Library Journal
Kirkus Reviews
