کتاب گوش گنده شرور

هیچ خرگوشی به بدی خرگوشی بد گنده نبود. شما هم، اگر نامه ی او را ببینید همین حرف را می زنید. او یک روز بعد از این که از مدرسه برگشت، نامه ای روی تختش گذاشت و رفت. پدر و مادر عزیزم، ببخشید، من مجبورم خانه را ترک کنم. من تصمیم گرفتم با دوستان خوب و تازه ام در خرابه ی دامپ در دایک اویل زندگی کنم. آنها به خودشان می گویند خرگوش های جهنمی. اما مرا اینجوری صدا نمی کنند. آن ها به من می گویند: خرگوش بد گنده اولش من نمی خواستم وارد دارودسته شان بشوم، آن ها به من گفتند اگر نیای تو دسته ی ما یک بچه ننه ننر هستی برای همین من قاطی آن ها شدم و حالا هم از ته دل خوش حالم...