کتاب قصه های ژاپنی

کشور ژاپن، از همان ابتدای تأسیس خود، یکی از نقاط پیدایش انواع شگفتی‌ها و رویدادهای حیرت‌انگیز در جهان بوده است. این سرزمین که از تاریخ کهن و جذابیت‌های محیطی فراوانی برخوردار است، همواره به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز رواج هنرهای متعددی شناخته شده و هنرمندان بزرگی همچون ماتسوئو باشو، موراساکی شیکیبو، کوبو آبه، آکیرا کوروساوا، ماساکی کوبایاشی، کازوئو ایشی گورو و بسیاری دیگر بوده است. یکی از دلایل ظهور چنین هنروران نامداری در خاک این کشور، فرهنگ غنی و پربار آن است. این فرهنگ عناصر مختلفی را از شیوه‌ی انجام فعالیت‌های روزمره تا عقاید و باورهای کلان و همچنین اساطیر و روایت‌های افسانه‌ای را شامل شده و به دلیل تأثیر فراوانی که بر نحوه‌ی زیست تمام مردم دارد، به‌مثابه‌ی یک منبع الهام ارزشمند برای این افراد عمل می‌کند. یکی از جنبه‌های مهم فرهنگ ژاپن، داستان و روایت‌های عامیانه آن است. این قصه‌های زیبا که به طرق مختلف از نسلی به نسل دیگر انتقال‌ یافته‌اند، با وجود سادگی خاص خودشان، مانند اغلب داستان‌های کهن، در پس این سادگی انسان را به اندیشیدن فراخوانده و بخش مهمی از تاریخ و زندگی امروز مردم ژاپن را تشکیل می‌دهند. از این‌جهت مطالعه‌ی آن‌ها علاوه بر لذتی که برای خوانندگانش به ارمغان می‌آورد، در فرایند شناخت و درک بهتر وجوه مختلف این کشور از اهمیت بالایی برخوردار است. کتاب «قصه‌های ژاپنی» اثر لافکادیو هرن و یی‌تودورا ازاکی، و ترجمه‌ی سعید رفسنجانی‌نژاد، از بهترین متون تألیف‌شده در این حوزه است. آنچه در این اثر گردآمده برگرفته از دو مجموعه قصه است که در اوایل سده بیستم به زبان انگلیسی منتشر شدند. یکی از این دو مجموعه «کوایدان» اثر لافکادیو هرن نویسنده است که پس استقرارش در ژاپن، داستان‌های شفاهی قصه‌گویان ژاپنی را ضبط کرده و پس ترجمه‌شان، آن‌ها را به‌صورت مکتوب منتشر کرد. مجموعه‌ای دیگر «قصه‌های پریان ژاپنی» اثر یی‌تودورا ازاکی، یک نویسنده دورگه ژاپنی_انگلیسی است. وی برای گردآوری این مجموعه، داستان‌های سادانامی سانجین و شینسوبی تامناگا را ترجمه کرد و داتانی از اثر کلاسیک تاکتوری مونوگاتاری را نیز بدان اضافه کرد. کتاب حاضر، گزیده‌ای از دو اثر نام برده است که پیش روی خوانندگان قرار گرفته و می‌تواند تجربه‌ای به‌یادماندنی برای آن‌ها رقم زند.