کتاب تاریخ برنامه ریزی درسی در ایران

این کتاب روایتی علمی است که بر پایه چندین سال کوشش پژوهشی شخصیتی متخصص در عرصه برنامه‌ریزی درسی تولید شده که خود در امور برنامه‌‎ریزی درسی ایران طی سه دهه گذشته نقش داشته و رخدادهای آن را از نزدیک تجربه کرده است.
تاریخ برنامه‌‎ریزی درسی در ایران کوششی پژوهشی است که تلاش دارد ضمن شرح تاریخی وقایع و دستاوردها، اثری دانشگاهی را برای آموزش تاریخ برنامه‌‎ریزی درسی فراهم کند تا برای تدریس درس «تاریخ مطالعات برنامه درسی» دوره کارشناسی ارشد برنامه‌ ریزی درسی مفید واقع شود.کتاب مشتمل بر ده فصل با عناوین زیر است:
فصل اول: بینش بنیادین و برساخت مسئله: در این فصل به شرح بستر و جوانب مساله مورد بررسی با نگاهی علمی اقدام شده است. شرح تقیسمات برنامه‌ریزی درسی در این فصل به تفصیل ارائه شده است. این فصل پردازشی نظری از برنامه‌ریزی درسی به شرحی است که بناست در کتاب پیگیری شود.
فصل دوم: بسترهای برنامه ریزی درسی در ایران: پرسش این است که برنامه‌ریزی درسی با چه تجربه‌ ای در جهان کنونی عمل می‌کند؟ در شرح بسترهای برنامه‌ریزی درسی ایران، به روایتی از آنچه در جهان و ایران در دوره‌های تاریخی مطرح بوده، اقدام شده است.
فصل سوم: برخورداری‌های تربیت و برنامه ریزی در ایران: برای نشان دادن برخورداری‌های تربیت و برنامه درسی در ایران، به انچه تجربه انبوه‌ شده جامعه ایرانیان در اقدام به آموزش و برنامه‌ریزی درسی است، بنیادهای مهم اثرگذار بر تصمیم‎گیری‌های کنونی برنامه درسی و آموزش تشریح شده است.
فصل چهارم: بنیانگذاری برنامه ریزی درسی در ایران: در این فصل به معرفی اشخاص حقیقی و حقوقی اقدام شده است که در پدیدآیی و شکل‌گیری برنامه‌ریزی درسی ایران موثر بوده‎ و معنا و گستره و موضوعات آنرا تعیین کرده‎اند.
فصل پنجم: بازیگری (نقش) برنامه ریزی درسی در ایران: در این فصل گزارشی پژوهشی از تاریخ آشنایی ایرانیان با برنامه‌ریزی درسی و امیدها و کاستی‌های این فعالیت و دانش در ایران با تولید یک طبقه‌بندی از دوره‌های تاریخی تحول برنامه‌ریزی درسی ارائه شده است.
فصل ششم: سیاستگذاری برنامه درسی در ایران: در این فصل به ارائه الگویی برای طبقه‌بندی موضوعات سیاست‎گذاری برنامه درسی اقدام شده و در قالب آن به تشریح و روایت سیاست‎گذاری برنامه درسی در ایران می‌پردازد.
فصل هفتم: زمان و ساختار آموزش و برنامه درسی در ایران: در این فصل از عنصر زمان و اهمیت آن در شکل‌دهی به ساختار برنامه درسی سخن به میان آمده است. شرح اینکه ساختار و زمان چگونه بهم پیوسته هستند و در ایران چگونه با آنها رفتار شده، موضوع مباحث این فصل است.
فصل هشتم: امتحان، اعتبارسنجی و ارزشیابی برنامه درسی در ایران: در این فصل به تفکیک تاریخ امتحان بعنوان سنجش یادگیری شاگردان، اعتبارسنجی بعنوان سنجش قابلیت برنامه و ارزشیابی بعنوان قضاوت درباره آثار برنامه تشریح شده است.
فصل نهم: تولید و اجرای برنامه درسی در ایران: بحث از تولید و اجرای برنامه درسی در ایران به تشریح اقدامات عملی برنامه‌ریزی درسی و تجربه ایرانیان در این موضوع اقدام می‌کند و شرح می‌دهد که ایرانیان تاچه میزان از تجربه عمل گذشتگان خود، آموخته‌اند تا مجدد به ساخت چرخ نپردازند.
فصل دهم: برنامه ریزی درسی ایران به کجا رهسپارست؟: این فصل کوششی آینده‌شناسانه برای نشان‎دادن جهت‌گیریهای اصلی برنامه‌ریزی درسی در ایران است و تلاش می‌کند بر اساس واقعیت‌های تاریخی به شناسایی جهت‌گیری‌ هایی نائل آید تا بر آن بنیاد به ارائه تصویری از آینده اقدام کند.