کتاب «صد سال داستان نویسی ایران» در زمره ارزنده ترین پژوهش های سال های دهه هشتاد میلادی (دهه شصت خورشیدی)قرار دارد و بدون شک در مقام یک مرجع مهم، ماندگار خواهد بود. این کتاب نخستین و کامل ترین فرهنگ موجود در حوزه ادبیات داستانی به شمار می رود. هدف نویسنده این کتاب بررسی تحول ادبیات داستانی از پایان قرن نوزدهم، یعنی دورانی که ادبیات به دفاع از انقلاب مشروطه برخاسته و آن را تدارک می بیند، تا انقلاب 1357 و پس از آن است. حسن این تالیف، قرار گرفتن یک رشته توصیف های نقادانه فشرده بر طبقه بندی تاریخی است که مشخص کننده ویژگی ها و گرایش های ادوار مورد بررسی است. نویسنده پس از تشریح چگونگی شکل گیری ادبیات مدرن فارسی تا سال های 1340، نکات اصلی نظام جدید نثر فارسی را مطرح می کند: پیدایش انواع ادبی تازه، تاثیر منظم مطبوعات و ترجمه، نقش عوامل سیاسی و اجتماعی، سلسله مراتب نوع های ادبی و جایگاه ادبیات. بی شک خواننده متوجه ماهرانه بودن روش نویسنده این اثر خواهد بود. او راه های تازه ای به دنیای غنی نثر فارسی می گشاید، دنیایی که تا کنون چنان که باید و شاید شناخته نشده است.
کتاب صد سال داستان نویسی ایران (دو جلدی)
نشر چشمه
حسن میرعابدینی
