زمان و خدا، دو مفهوم اساسی در اندیشه‌ی بشری بوده و هستند. با این حال تلاقی این دو با هم مشکلات عظیم فلسفی و الهیاتی به‌وجود آورده است. کتاب «خدا و زمان» نوشته‌ی ناتالیا دنگ، کاوشی تأمل‌برانگیز درباره‌ی مفهوم ابدیت و رابطه‌ی آن با امر الهی در اندیشه‌ی دینی غرب است. این اثر که به‌عنوان بخشی از مجموعه‌ی کتب «بن‌مایه‌های فلسفه‌ی دین» در سال 2018 منتشر شده است، به پیشینه‌ی متافیزیکی خداوند و رابطه‌ی او با زمان، مانند فرازمانی دانستن خداوند و مسئله‌ی ازلیت و ابدیت او، می‌پردازد و استدلال‌های موافق و مخالف مفهوم خدایی بی‌زمان را بررسی می‌کند.
کتاب با طرح یک سوال اساسی آغاز می‌شود: اینکه می‌گوییم خدا ابدی است به چه معناست؟ آیا خدا فراتر از زمان، هستی را به گونه‌ای تجربه می‌کند که شامل رویدادهای متوالی نباشد؟ یا اینکه ابدیت خدا بیشتر شبیه درک ما از زمان است، یعنی اینکه خدا در همه‌ی زمان‌ها وجود دارد اما آن‌ها را به ترتیب تجربه می‌کند. دنگ با آشنا کردن خوانندگان با مفاهیم متافیزیکی ضروری و درگیر شدن با استدلال‌های فلسفی تاریخی و معاصر، از میان این پرسش‌های پیچیده عبور می‌کند. یکی دیگر از موضوعات محوری کتاب بحث بین دو دیدگاه عمده در مورد رابطه‌ی خدا با زمان است: فرازمان‌گرایی (atemporalism) و زمان‌گرایی (temporalism). فرازمان‌گرایی معتقد است که خدا کاملا خارج از زمان است، در حالی که طبق دیدگاه زمان‌گرایی خدا در زمان است و رویدادها را به ترتیب تجربه می‌کند. دنگ به طور انتقادی هر دو دیدگاه را بررسی می‌کند و تجزیه و تحلیل بی‌طرفانه‌ای از نقاط قوت و ضعف هر دو دیدگاه ارائه می‌دهد.
این کتاب برای مخاطبان گسترده‌ای از جمله دانشجویان، دانش‌پژوهان و هر کسی که به جنبه‌های فلسفی دین علاقه‌مند است، می‌تواند مثمر ثمر باشد. متن دنگ واضح و جذاب است و ایده‌های پیچیده را برای کسانی که ممکن است پیشینه‌ای در فلسفه نداشته باشند قابل درک می‌کند. خوانندگان با مرور این کتاب به چالش کشیده می‌شوند تا عمیقا در مورد ماهیت خداوند و تلاقی آن با یکی از اساسی‌ترین جنبه‌های تجربه‌‌ی بشری، یعنی زبان، فکر کنند.
کتاب خدا و زمان
پارسیک
ناتالیا دگ
سروش
