همه انسانها، فارغ نژاد و طبقه و ملیتشان، در زندگی عادی خود لحظاتی از درد و رنج را تجربه کرده و با بداقبالیهای گوناگونی مواجه شدهاند. این افراد بنا بر خصوصیات شخصیتی و کمک اطرافیان خود، نسبت به این به این وقایع ناگوار واکنش مختلفی نشان داده و با آنان به شیوه خاص خود برخورد میکنند. حال فردی را تصور کنید که ازیکطرف تنها و منزوی شده و از طرفی دیگر در تمامی ابعاد زندگی، از کار و حرفهاش گرفته تا محل اقامتش، با بحران روبهرو شده است. گویی مورد غضب خدایان قرار گرفته و آماج لعن و نفرین فرشتگان مقرب شده است. چنین انسانی هیچ مأمنی جز تخیل و افکار خود نداشته و برای نجات هیچ کاری از دستانش بر نمیآید جز فرار از واقعیت. کتاب «شیب تاریک راه» اثر منیرالدین بیروتی، نویسنده ایرانی - عراقی، داستان چنین آدمی است. این اثر شامل داستان یک هفته از زندگی نویسندهای است که هم درگیر نوشتن رمان تازهای است و هم درگیر رمانی که در گذشته نوشته؛ اما در چاپ آن با مشکل مواجه شده و هم درگیر اثاثکشی و افزایش اجارهخانه و گرانیهاست. به یک معنا، شاید بشود گفت شیب تاریک راه داستان پناهبردن آدمی است به تخیل و تنهایی برای تحمل یا حتی فرار از واقعیت، واقعیتی که رحم ندارد و نه فلسفه میفهمد و نه نوشتن و نه هیچچیز دیگر، هرچند این پناهبردن به تخیل و تنهایی مثل تمام این گونه پناهجوییها در این هستی بی تقاص و هزینه نبوده و گویا نویسندهٔ شیب تاریک راه هم به تقاص همین پناهآوردن به تخیل و تنهایی است که عاقبت مرز میان خیال و واقعیت را گم میکند و توانایی تشخیص این دو از یکدیگر را از کف میدهد. مطالعه این کتاب هم به سبب داستان جذاب و خلاقانهای که دارد و هم از جهت نثر روان و درخشانش، بسیار لذتبخش بوده و تجربهای فراموشنشدنی را برای تمام علاقهمندان به ادبیات داستانی و رمان به ارمغان میآورد.
کتاب شیب تاریک راه