کتاب شراره ها

"شراره ها"، اثری درخشان و ژرف از مارگریت یورسنار، نویسنده‌ی بزرگ فرانسوی و نخستین زنی که به عضویت آکادمی فرانسه درآمد، مجموعه‌ای از اشعار منثور و مراقبه‌های غنایی است که برای نخستین‌بار در سال ۱۹۳۶ منتشر شد. این اثر، اسطوره، خاطره و میل را در هم می‌تند تا تصویری سوزان از دل‌شکستگی و والایش ترسیم کند. زاده‌ی عشقی نافرجام و سوزان، "شراره ها" در عین اینکه مرثیه‌ای شخصی است، کاوشی فلسفی و شورانگیز در معنای احساس، فقدان و زیستن نیز هست.
این مجموعه، همچون آوازی چندصدایی با الهام از شخصیت‌های اسطوره‌ای چون آشیل، آنتیگون، فدرا و کلیتمنسترا نوشته شده است-صدای اساطیر را به گفت‌وگویی شدیدا صمیمی با من معاصر فرا می‌خواند. هر قطعه جرقه‌ای است از چخماق اشتیاق، روشنگر الگوهای همیشگی عشق، رنج و هویت. در میان این طنین‌های کهن، گاه یادداشت‌هایی شخصی می‌درخشند-بخش‌هایی از آسیب‌پذیری و خودکاوی-که قلب تپنده‌ی مجموعه را شکل می‌دهند. زبان یورسنار سرشار از غنا و اغواگری است؛ میان شکوه اسطوره و بی‌واسطگی اعتراف نوسان می‌کند. حاصل، متنی‌ است که در زمان و ژانر سیال است؛ تلفیقی از تراژدی کلاسیک و صمیمیت بی‌نام نامه‌ای که هرگز ارسال نشده.
در ژرف‌ترین لایه‌های خود، "شراره ها" درباره‌ی قدرت دگرگون‌کننده‌ی درد است. یورسنار اسطوره‌های باستانی را نه برای بازگویی، بلکه برای دوباره‌زیستن احساسی آن‌ها بازمی‌خواند-و در هر روایت کهن، آینه‌ای برای حقیقتی مدرن می‌یابد. اشتیاق‌های ناکام، تنهایی خودآگاه و کشاکش میان عقل و میل، همچون خطوط آتش در سرتاسر متن می‌درخشند. کتاب همچنین به تأملی درباره‌ی آفرینش هنری بدل می‌شود-این‌که چگونه نوشتن، بدل به راهی برای تعالی دل‌شکستگی می‌گردد، و اسطوره، زبان ناگفتنی‌ها می‌شود. در دستان یورسنار، عشق صرفا یک احساس نیست؛ مصیبتی‌ست فلسفی، آزمونی از خویشتن در برابر زمان، حافظه و سکوت.
"شراره ها" آمیزه‌ای خیره‌کننده از اسطوره و تجربه‌ی شخصی‌ست-کتابی که با اشتیاق، اندیشه و شفافیتی دردناک می‌سوزد. مارگریت یورسنار، نه فقط روایت‌گر دل‌شکستگی، که شاهدی غنایی است بر کیمیاگری پررنج تبدیل عشق به هنر. از خلال این صفحات فروزان، او به ما یادآور می‌شود که حتی سوزان‌ترین آتش‌ها نیز، از پس خود، طلای حکمت و خاکستر دگرگونی برجای می‌گذارند.