رمان «تمرین، افق و زنجیر» نوشتۀ سوفیا ساماتار، اثری علمی-تخیلی با فضایی پادآرمانشهری است که با نثری شاعرانه و تفکربرانگیز، به کاوش در مفاهیمی چون هویت، حافظه و تأثیر فناوری بر انسان میپردازد. داستان در آیندهای دور رخ میدهد؛ زمانی که بشر زمین را ترک کرده و نسلها در ناوگانی از سفینههای فضایی زندگی میکنند. در یکی از این سفینهها، پسر جوانی که در بخش «نگهداری» و در شرایط دشوار به دنیا آمده، به دلیل استعدادش در نقاشی مورد توجه قرار گرفته و به دانشگاهی در طبقات بالاتر سفینه فرستاده میشود. در آنجا، او همراه با استادی که خود از طبقهای فرودست آمده، به کشف واقعیتهای پنهان دنیای خود میپردازد و با استفاده از دانشی به نام «تمرین» که در زادگاهش آموخته، نظام طبقاتی موجود را به چالش میکشد. در این جهان، فناوری پیشرفتهای به نام «زنجیر» به افراد امکان میدهد خاطرات و تجربیات خود را با دیگران به اشتراک بگذارند. هرچند این فناوری دریچهای تازه به سوی همدلی و درک متقابل میگشاید، اما در دل خود، عواقب ناخواستهای نیز نهفته دارد. شخصیت زنی به نام «ایو» که حافظهاش را از دست داده، در جستجوی هویت گمشدهاش و رازهای نهفته در این فناوری قدم برمیدارد. در مسیرش با افرادی مواجه میشود که هر یک بهگونهای اسیر پیامدهای «زنجیر» شدهاند. ساماتار در این کتاب، تأثیر فناوری بر هویت و حافظه انسان را با مهارت به تصویر میکشد و از خلال داستانی پرکشش و غنی، نقدی هوشمندانه بر ستم طبقاتی و ساختارهای قدرت در جوامع انسانی ارائه میدهد. فضاسازی پادآرمانشهری، خلق دنیایی مرموز و دغدغههای عمیق انسانی، این رمان را به اثری ماندگار تبدیل کرده که خواننده را از ابتدا تا پایان با خود همراه میسازد و او را به تأمل دربارۀ آینده و انسان بودن وا میدارد.
درباره سوفیا ساماتار
سوفیا ساماتار، محقق، رماننویس و مربی آمریکایی اهل ایندیانا است. او دانشیار زبان انگلیسی در دانشگاه جیمز مدیسون است.