کتاب شمشیر شیشه ای

فارلی به همین زودی راه افتاده است و یک ژاکت قهوه ای تیره را روی سرش می کشد. شال سرخش را به داخل آن فشار می دهد و بعد شروع به جمع کردن جیره هایمان می کند. هنوز آذوقه مان رو به اتمام نیست، اما به ذهنم می سپرم که اگر موقعیتش جور شد، هرچه که بتوانم را در مسیر بدزدم.

«نمی ذارم دوباره بهت آسیبی برسونه.» نفسش باعث می شود به خود بلرزم. حس عجیبی است که وقتی توسط این همه حرارت محاصره شده ای، از سرما بلرزی. می گویم: «حرفت رو باور می کنم.»

هیچکس شرور به دنیا نمی آید، همانطور که هیچکس تنها به دنیا نمی آید. تصمیمات و شرایط، افراد را به این شکل درمی آورد.