کتاب گذرگاه

علت مرگ هر چیزی بود، در صبح زود یکی از روزهای زمستان، پدرش را از پای درآورد. درست همان وقتی که به طرف کامیونش می رفت تا منزل را به قصد محل کارش در انبار غله ترک کند. فقط آنقدر فرصت داشت که پیش از افتادن و جان دادن، فنجان قهوه اش را روی گلگیر کامیون بگذارد. حتی قطره ای از قهوه روی زمین نریخت.

او همان مرد بود، اما جذابیت قبل را نداشت. مسن تر و لاغرتر به نظر می رسید. ریش هایش را نتراشیده و موهای چرب و در هم ریخته اش را شانه نزده بود. «جانت» دید که او دیگر مثل قدیم ها پیراهنی اتو کشیده نپوشیده است. پیراهن کار معمولی بر تنش بود، از همان هایی که پدرش می پوشید و زیر بغلش لک داشت و روی شلوار انداخته بود.

گفت: «ترکش کردم.» نفسش بوی الکل می داد. لباس هایش کثیف بود و تنش بوی عرق می داد. «رفتم و انجامش دادم. زنم رو ترک کردم. حالا مردی آزاد هستم.» «این همه راه اومدی این رو بگی؟» «به تو فکر می کردم.» و بعد گلویش را صاف کرد و گفت: «خیلی به خودمون فکر می کردم.»