در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
من نسخهی الکترونیکی انتشارات بیدگل رو خوندم. داستانها و نمایشنامههای اول کتاب خیلی جالب بود... ولی نیمهی دوم مبهم و کسالتبار شدند... خصوصا داستانی که در مورد غذا نوشته بود. در کل، تمام نمایشنامهها و داستان مرد سرطانی را بیشتر پسندیدم. از نکات منفی کتاب، ترجمهی کتاب است که علاوه بر آن که گاه خوب مفهوم نیست، پاورقیهایش هم بسیار ناقص است. بسیاری از کلمات و اسامی را میشد در پاورقی توضیح مختصری داد که ظاهرا مترجم حوصلهی این کار را نداشته است.
بهترین داستانش همون مرگ در میزند بود. حقیقتا از طنزش در خیلیجاهای کتاب خوشم نیومد چون هرچیزی رو که قبول نداشت با اشتباه میدونست(هرچندبرای دیگران ارزشمند باشه) رو به باد تمسخر و انتقاد میگرفت. ولی در کل از مدل طنز پردازیش استفاده کردم و یاد گرفتم.
کتاب شروع بسیار خوبی داره. فکر کنم 9 تا داستان جداگونه داره که بعضی از داستاناش واقعن لذت بخشن. مترجم سعی کرده بهترین داستانهای وودی رو ترجمه کنه و اونارو تو این کتاب بگنجونه. به نظر من میتونست چنتا از داستانا رو حذف کنه چون بعضیاشون خسته کننده بودن. اما در کل کتاب خوبی بود