کتاب من یک گوزن بودم

«من یک گوزن بودم» کتاب داستانی تصویری است. از آن دسته کتاب‌ها که نویسنده تلاش کرده، بخشی از روایت داستانی‌اش را با کمک تصاویر، بیان کند. متن و تصاویر، دست به دست هم داده‌اند تا داستان را پیش ببرند. نویسندۀ کتاب، احمداکبرپور، نویسندۀ نام‌آشنای حوزۀ ادبیات کودک و نوجوان است. او سال‌هاست برای بچه‌ها می‌نویسد و تاکنون چندین جایزه هم گرفته است. نرگس محمدی هم تصویرگر کتاب است که موفق شده برای تصاویر «من یک گوزن بودم» چندین جایزه دریافت کند، که از آن میان می‌توان به «جایزۀ اول مسابقۀ بین المللی تصویرگری کره جنوبی در سال ۲۰۰۹ و برگزیده مسابقه تصویرگری کتاب کودک شارجه در سال ۲۰۱۴ اشاره کرد.
شخصیت اصلی داستان، یک گوزن است، او خودش داستان را روایت می‌کند. داستان دربارۀ گوزنی است که زخمی شده است و می‌خواهد از دست شکارچیان پادشاه بگریزد، اما از آن طرف، طی حادثه‌ای، شاه هم زخمی می‌شود. موقعیتی پیچیده ایجاد می‌شود. طی ماجراهایی، گوزن می‌میرد و پادشاه زنده می‌ماند. گوزن با مرگش، تاثیری عمیق برجا می‌گذارد و دیگر ذهن و فکر پادشاه را رها نمی‌کند.
کتاب تصویری «من یک گوزن بودم»‌ متن کم و کوتاهی دارد و بیشتر بار داستان بر دوش تصاویر کتاب است. مصمون کتاب، علاوه بر گوشه چشمی به مسائل محیط زیستی مانند نحوۀ زیست گوزن‌ها و تهدید شدن زندگی‌شان توسط انسان‌ها، به مسائل انسانی هم اشاره دارد که جز با خواندن کتاب نمی‌توان آن را فهمید.
گوزن در شروع کتاب، از خودش می‌گوید و از اینکه گوزن‌ها به چه شکل زندگی می‌کنند، او از زندگی گروهی‌شان می‌گوید و از فصل مورد علاقه‌اش که بهار است. گوزن از شاخ‌هایش می‌گوید و از اینکه شاخ‌های به آن بلندی، نمی‌تواند در برابر انسان‌ها سپر شود و جانش را نجات دهد. همین جمله قابل تامل است و خواننده را به فکر وامی‌دارد که انسان‌ها ممکن است چه بلایی سر این موجود بیاورند.
گوزن در کتاب، نام خاصی ندارد، حتی ویژگی منحصر به فردی که او را تبدیل به شخصیتی ویژه‌ای کند نیز ندارد، و البته شاید این‌ها بد هم نباشد، چون باعث می‌شود خواننده گمان کند، روایت این گوزن می‌تواند، روایت هر گوزنی باشد. از هر نژاد و دسته و زیست‌گاهی.
«من یک گوزن بودم»‌ کتاب کوچکی است اما با کمک تصاویر زیبایش، می‌تواند تا مدت‌ها ذهن مخاطب خود را تحت‌تاثیر قرار دهد و او را به فکر وادارد.