کتاب قصه ها از کجا می آیند

«بله. اگه این دو تا عاشق به هم نرسن به چه دردی می خوره؟ منظورم اینه که اصلا چرا نوشته بشه؟ اگه به هم نرسن انگار چیزی گفته نشده. قصه ای شروع نشده اصلا. قصه ته نداره اون وقت. مثل این که بگی دو تا آدم به هم نرسیدن. هیچی نشدن چون طوری نشد که چیزی معلوم بشه. خلاصه...» «باشه قبول، به هم می رسن. پس اون دو تا زن باید جایی آشتی کنن.» «بله.» «خودشون آشتی کنن.» «بله.» «خب اینم قصه می خواد. چون گره اینه که اینا چطوری و چرا با هم آشتی می کنن که اون دو تا عاشق به هم می رسن. تعلیق قصه با این دو تاس. فرض اول ما هم اینه که این دو تا طوری با هم قهرن که امکان نداره آشتی کنن. به این می گن تعلیق. خود قهر مهم نیس. از این به بعد، چطور آشتی کردن اینا مهمه. “تعلیق تو چطور می شه آشتی کنن” این دو تاس.» «تعلیق؟» «بله تعلیق. اون دو تا سر یه چیزی اختلاف دارن، شدید یا هر چی. حالا باید آشتی کنن. تمرکز روی آشتی کردن دو تا زن، دو تا مادر قهرکرده مهمه.» «اگه نشه یه تعلیق مهیب گذاشت تو قصه، عیب از ایده اس؟» «نه. ولی بالاخره نمی شه که تعلیق نداشته باشه، هر چند کم، کم رنگ.» «سخته.» «سخت نیس اما سماجت می خواد. دو تا زن بومی تو یک جزیره چه دعوایی می تونن داشته باشن؟» امکان این نبود که بروم از تک تک اهالی جزیره بپرسم این جا در این جزیره چه چیزی باعث قهر بدخیم می شود، خاصه بین دو تا زن آشنا. اصلا مطمئن نبودم در این جزیره دو زن باشند که حالا با هم این طوری قهر باشند اما به هر حال همیشه دو زن در یک فامیل ممکن است قهر بکنند و از بد حادثه دختر و پسر آن ها عاشق هم بشوند. موضوع باید از بومیت محل در می آمد، از فرهنگ یا آداب یا... بله باید می گشتم در آداب، در فرهنگ و رسوم.