یکی از شاخه های ادبیات که در کشورمان کمتر به آن پرداخته شده است، ادبیات داستان نویسی است. معمولا با خاطرات و روزنوشت ها به عنوان یک اثر ادبی برخورد نمی شود اما وقتی این نوشته ها از قلم نویسنده یا ادیبی برخیزد، می تواند استاندارد های خطاب شدن به عنوان یک اثر ادبی را دارا باشد. در این راه، نویسندگان زیادی در سراسر دنیا اقدام به نوشتن خاطرات روزانه ی خود کرده اند و برخی حتی این فعالیت را بخشی از زندگی ادبی خود دانسته و به عرصه ی چاپ رسانده اند.
در این بین احمد اخوت، مترجم و مولف کتاب نقش هایی به یاد که گذری بر ادبیات خاطره نویسی است، اقدام به گردآوری و ترجمه ی آثاری نموده که مجموعه ای از یادداشت های روزانه و خاطرات نویسندگان بزرگ و معروف هستند. بخشی از مطالب کتاب اختصاص به ترجمه ی آثار و بخش دیگر ان مربوط به نوشته های خود احمد اخوت است.
نقش هایی به یاد، دارای شش بخش اصلی است که در بخش اول آن نویسنده از مبانی نظری خاطره نویسی سخن گفته است. در بخش های دیگر شاهد آثار بزرگان و دیدگاه آنان در باب خاطره نویسی هستیم. برای مثال رولان بارت که نوشتار روزانه را مکلف به ادای دین و رسالت نمی بیند. یا سوزان رابین سلیمان که از خاطره نویسی برای ثبت وقایع جنگ بهره برده؛ خاطرات روزانه ای که که نیما یوشیج، بزرگ علوی و میخاییل باختین روی کاغذ سیگار ثبت کردند و یادداشت های به جا مانده از آگاتا کریستی و خاطرات و عکس های سوزان سانتاگ و قصه ی تاثیر عشق که در زندگی نگاره های آنا آخماتووا دیده می شود.
مطالب برگزیده، صرفا بریده هایی تصادفی نیستند و مولف با انتخاب هر کدام از آن ها، تلاش می کند شیوه ای از خاطره نویسی را برای مخاطب شرح دهد.
کتاب نقش هایی به یاد
